Thuis
Door: Ramona
Blijf op de hoogte en volg Ramona
23 November 2009 | Nederland, Roosendaal
Hoi allemaal!
Ik ben inmiddels weer thuis, maar ik wil jullie toch niet het verslag van vrijdag, zaterdag en zondag onthouden dus bij deze.
(Gelukkig heb ik hier weer een normaal toetsenbord!)
Vrijdag zijn we begonnen bij het Europafort, omdat dat het verst van het hotel weg lag. Herman wilde hier graag mee naartoe en hij moest 's middags alweer terug naar Nederland, dus vandaar het Europafort als eerste.
We wilden er met de boot heen, maar dat was niet mogelijk. Toen maar met de bus, waar Bernard met z'n voet tussen de deur kwam. Gelukkig niks ernstigs.
Het Europafort was erg mooi en we zijn helemaal naar boven geklommen, vanwaar je een prachtig uitzicht had. Een aantal groepsleden had hoogtevrees en is veilig beneden gebleven. Na een potje hints (door Björn) in het amfitheater wat zich in het fort bevond was het tijd om naar het Dolmabahcepaleis te gaan.
Daar aangekomen besloten we eerst de Dolmabahcemoskee te bezoeken. Het was een hele mooie moskee, niet zo toeristisch als de Blauwe Moskee.
Vervolgens hebben we in de tuinen van het Dolmabahcepaleis gelopen en een rondleiding gehad door de harem (het vrouwengedeelte van het paleis). Daarna hebben we het kristallen paviljoen bezocht, wat niet meer was dan een serre. Maargoed, je moet het toch een spannende naam geven wil je mensen trekken he :)
Toen was het tijd voor de rondleiding door het grootste deel van het paleis. De belangrijkste punten die we wilden zien waren de kamer waar Atatürk is gestorven, de grootste kroonluchter van Turkije (660 lampjes, 450000 kilo) en de kristallen trap.
De kristallen trap was van hout, maar met kristallen pilaren, ik vond ze niet eens echt mooi. Als het dik glas was geweest had ik het ook geloofd. De kamer van Atatürk was wel heel mooi. De kroonluchter viel ook tegen. Okee, hij was groot en mooi, maar hij is nooit aan, behalve met belangrijke internationale bijeenkomsten met presidenten enzo.
De vrouw die ons rondleidde articuleerde vreselijk overdreven, heel irritant en de rondleiding duurde ook veel te lang. We waren allemaal blij toen het weer afgelopen was.
Na dit bezoek hadden we allemaal flink honger gekregen en we besloten bij Kabatas wat te eten. Lekker een tosti en frietjes die dreven in het vet... We kregen wel thee van het huis!
Tegen de tijd dat we bij Eminönü waren om vanuit daar naar Eyüp te gaan was het 4 uur. Om 5 uur zou het gebed beginnnen in de moskee, dus dan zouden we nog maar weinig tijd hebben om daar rond te kijken. Het was vanuit Eminönü namelijk nogal een stuk naar Eyüp.
We besloten daarom Eyüp maar over te slaan en de rest van onze tijd zelf in te vullen. We zijn daar uit elkaar gegaan, hebben elkaar en de docenten bedankt (met de traditionele Kedoing) en ik ben met de jongens en Simone en Kimberley naar het hostel gelopen. Simone, Kimberley en ik zijn lekker naar de hammam gegaan, waar we een heerlijke massage hebben gehad. Het was echt genieten!
's Avonds zijn we met de hele groep uit eten gegaan in een restaurantje wat vol zat met Fenerbahce fans. Bernard en Rob dachten eerst dat het gevaarlijk zou zijn, maar uiteindelijk is het heel gezellig geworden. Daarna zijn Annelies, Kimberley en Ibrahim naar het hostel terug gegaan, de rest is uitgegaan bij Taksim. We kwamen terecht in de Weekendplus. Een gezellige club, waar een wijntje 5 euro kostte. Ik heb er dan ook maar 1 op.
Rond half 2 begon het daar wat leeg te lopen en de muziek slechter te worden, dus Rob, Simone, Kim en ik zijn teruggegaan naar het hostel. Bernard en Björn gingen nog even door. Zij waren rond half 6 terug in het hostel :)
Toen wij in het hostel waren hebben we met de meiden nog een geweldig sinterklaasgedicht voor de jongens afgeschreven en bij hen onder de deur gestopt.
De volgende morgen gingen Ibrahim, Simone, Kimberley, Björn (die te laat was) en ik lekker shoppen. Eerst naar de grand bazaar voor de laatste souvenirs. Daarna naar Taksim, waar we het al snel gezien hadden. Toen hebben we de metro gepakt naar Sisli, waar een gigantisch winkelcentrum was (meer dan 7 verdiepingen!) met een achtbaan binnen. Echt bizar, maar wel ontzettend leuk! Uiteraard zijn we in de achtbaan geweest!
Omdat iedereen best moe was, zijn we er niet te lang gebleven. In het hostel even opgefrist en gekletst. We hebben Tres Washington nog ontmoet, een jongen uit Florida die even gezellig kwam socializen bij ons.
Rond een uur of 10 gingen we eindelijk eten en na een hoop gedoe hebben we een restaurantje gevonden. Had niet zo veel honger en was moe, net als iedereen. Het gesprek begon stil te vallen en iedereen zat erdoorheen. Bernard en Rob hebben wel een superavond gehad, want zij zijn naar de voetbalwedstrijd Besiktas-Fenerbahce geweest.
Lekker gaan slapen rond een uur of half 1, Annelies kon het licht uitgooien met haar slipper!
Zondagochtend ging om half 7 de wekker. Inpakken en naar het vliegveld. Daar eventjes wat gedronken (had geen honger) en daarna inchecken, wat ook een eeuwigheid duurde door mensen voor ons met verkeerde tickets of te zware koffers.
Achter de douane nog Raki voor papa gekocht en daarna door naar de gate.
In het vliegtuig moesten we nog meer dan een uur wachten op overstappers, uiteindelijk hebben we, alles bij elkaar, bijna 2 uur vertraging opgelopen. En er zat een vervelend krijskind in het vliegtuig :(
Eenmaal geland hebben we voor de aankomsthal nog samen de Kedoing gedaan. Ibrahim keek toe en Rob was ineens verdwenen...
Papa, mama en Maik stonden al op me te wachten. Na nog een kopje thee en een broodje op naar huis.
Het was een geweldige reis, die ik nooit had willen missen!
Hopelijk komt er met deze groep nog een vervolg ;)
Liefs,
Ramona
Ik ben inmiddels weer thuis, maar ik wil jullie toch niet het verslag van vrijdag, zaterdag en zondag onthouden dus bij deze.
(Gelukkig heb ik hier weer een normaal toetsenbord!)
Vrijdag zijn we begonnen bij het Europafort, omdat dat het verst van het hotel weg lag. Herman wilde hier graag mee naartoe en hij moest 's middags alweer terug naar Nederland, dus vandaar het Europafort als eerste.
We wilden er met de boot heen, maar dat was niet mogelijk. Toen maar met de bus, waar Bernard met z'n voet tussen de deur kwam. Gelukkig niks ernstigs.
Het Europafort was erg mooi en we zijn helemaal naar boven geklommen, vanwaar je een prachtig uitzicht had. Een aantal groepsleden had hoogtevrees en is veilig beneden gebleven. Na een potje hints (door Björn) in het amfitheater wat zich in het fort bevond was het tijd om naar het Dolmabahcepaleis te gaan.
Daar aangekomen besloten we eerst de Dolmabahcemoskee te bezoeken. Het was een hele mooie moskee, niet zo toeristisch als de Blauwe Moskee.
Vervolgens hebben we in de tuinen van het Dolmabahcepaleis gelopen en een rondleiding gehad door de harem (het vrouwengedeelte van het paleis). Daarna hebben we het kristallen paviljoen bezocht, wat niet meer was dan een serre. Maargoed, je moet het toch een spannende naam geven wil je mensen trekken he :)
Toen was het tijd voor de rondleiding door het grootste deel van het paleis. De belangrijkste punten die we wilden zien waren de kamer waar Atatürk is gestorven, de grootste kroonluchter van Turkije (660 lampjes, 450000 kilo) en de kristallen trap.
De kristallen trap was van hout, maar met kristallen pilaren, ik vond ze niet eens echt mooi. Als het dik glas was geweest had ik het ook geloofd. De kamer van Atatürk was wel heel mooi. De kroonluchter viel ook tegen. Okee, hij was groot en mooi, maar hij is nooit aan, behalve met belangrijke internationale bijeenkomsten met presidenten enzo.
De vrouw die ons rondleidde articuleerde vreselijk overdreven, heel irritant en de rondleiding duurde ook veel te lang. We waren allemaal blij toen het weer afgelopen was.
Na dit bezoek hadden we allemaal flink honger gekregen en we besloten bij Kabatas wat te eten. Lekker een tosti en frietjes die dreven in het vet... We kregen wel thee van het huis!
Tegen de tijd dat we bij Eminönü waren om vanuit daar naar Eyüp te gaan was het 4 uur. Om 5 uur zou het gebed beginnnen in de moskee, dus dan zouden we nog maar weinig tijd hebben om daar rond te kijken. Het was vanuit Eminönü namelijk nogal een stuk naar Eyüp.
We besloten daarom Eyüp maar over te slaan en de rest van onze tijd zelf in te vullen. We zijn daar uit elkaar gegaan, hebben elkaar en de docenten bedankt (met de traditionele Kedoing) en ik ben met de jongens en Simone en Kimberley naar het hostel gelopen. Simone, Kimberley en ik zijn lekker naar de hammam gegaan, waar we een heerlijke massage hebben gehad. Het was echt genieten!
's Avonds zijn we met de hele groep uit eten gegaan in een restaurantje wat vol zat met Fenerbahce fans. Bernard en Rob dachten eerst dat het gevaarlijk zou zijn, maar uiteindelijk is het heel gezellig geworden. Daarna zijn Annelies, Kimberley en Ibrahim naar het hostel terug gegaan, de rest is uitgegaan bij Taksim. We kwamen terecht in de Weekendplus. Een gezellige club, waar een wijntje 5 euro kostte. Ik heb er dan ook maar 1 op.
Rond half 2 begon het daar wat leeg te lopen en de muziek slechter te worden, dus Rob, Simone, Kim en ik zijn teruggegaan naar het hostel. Bernard en Björn gingen nog even door. Zij waren rond half 6 terug in het hostel :)
Toen wij in het hostel waren hebben we met de meiden nog een geweldig sinterklaasgedicht voor de jongens afgeschreven en bij hen onder de deur gestopt.
De volgende morgen gingen Ibrahim, Simone, Kimberley, Björn (die te laat was) en ik lekker shoppen. Eerst naar de grand bazaar voor de laatste souvenirs. Daarna naar Taksim, waar we het al snel gezien hadden. Toen hebben we de metro gepakt naar Sisli, waar een gigantisch winkelcentrum was (meer dan 7 verdiepingen!) met een achtbaan binnen. Echt bizar, maar wel ontzettend leuk! Uiteraard zijn we in de achtbaan geweest!
Omdat iedereen best moe was, zijn we er niet te lang gebleven. In het hostel even opgefrist en gekletst. We hebben Tres Washington nog ontmoet, een jongen uit Florida die even gezellig kwam socializen bij ons.
Rond een uur of 10 gingen we eindelijk eten en na een hoop gedoe hebben we een restaurantje gevonden. Had niet zo veel honger en was moe, net als iedereen. Het gesprek begon stil te vallen en iedereen zat erdoorheen. Bernard en Rob hebben wel een superavond gehad, want zij zijn naar de voetbalwedstrijd Besiktas-Fenerbahce geweest.
Lekker gaan slapen rond een uur of half 1, Annelies kon het licht uitgooien met haar slipper!
Zondagochtend ging om half 7 de wekker. Inpakken en naar het vliegveld. Daar eventjes wat gedronken (had geen honger) en daarna inchecken, wat ook een eeuwigheid duurde door mensen voor ons met verkeerde tickets of te zware koffers.
Achter de douane nog Raki voor papa gekocht en daarna door naar de gate.
In het vliegtuig moesten we nog meer dan een uur wachten op overstappers, uiteindelijk hebben we, alles bij elkaar, bijna 2 uur vertraging opgelopen. En er zat een vervelend krijskind in het vliegtuig :(
Eenmaal geland hebben we voor de aankomsthal nog samen de Kedoing gedaan. Ibrahim keek toe en Rob was ineens verdwenen...
Papa, mama en Maik stonden al op me te wachten. Na nog een kopje thee en een broodje op naar huis.
Het was een geweldige reis, die ik nooit had willen missen!
Hopelijk komt er met deze groep nog een vervolg ;)
Liefs,
Ramona
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
