De eerste dagen
Door: Ramona
Blijf op de hoogte en volg Ramona
22 Juli 2014 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Hier ons eerste berichtje uit Vietnam!
Zondag zijn we om ongeveer 08.30uur vertrokken uit Roosendaal naar het vliegveld in Brussel. Mijn ouders hebben ons weggebracht.
Na het sealen en inchecken van de backpacks en nog een lekker bakje thee hebben papa en mama ons uitgezwaaid tot we achter de paspoortcontrole waren. Om 12.15uur stegen we op richting Moskou, met wel een wat gemengd gevoel. Na de gebeurtenissen in Oekraine vorige week was ik me er heel bewust van tijdens het vliegen dat het ook zo mis kan gaan, zonder dat iemand in het vliegtuig daar iets aan kan doen, en dat je dan ook echt wel een groot probleem hebt en nergens heen kunt.
Na een prima vlucht van ongeveer 3 uur landden we in Moskou. Coen had ons al gewaarschuwd dat het een deprimerend vliegveld is, nou Coen, je had gelijk! We moesten naar de transfer-zone, omdat we moesten overstappen op ons andere vliegtuig naar Vietnam. Bij de transfer moesten we weer door de paspoortcontrole en security check. Voor alle overstappers uit zeker 2 of 3 vliegtuigen waren welgeteld 2 (later 3) controlepoortjes open. Hadden wij even geluk dat we 3 uur overstaptijd hadden! Na een uur in de rij waren we eindelijk door de controles heen (wat zijn die Russen daar vreselijk chagrijnig en nors trouwens! Vooroordeel bevestigd!). We besloten maar even wat te eten. Ik had een bord pasta met champignon-truffelsaus, klinkt als heel wat maar het smaakte eigenlijk helemaal nergens naar voor ik er wat peper en zout op had gedaan. Sven besloot voor de hamburger van het huis te gaan. Toen we de ober met de hamburger aan zagen komen kwam hij regelrecht van de Burger King af, ook niet echt wat je verwacht dus. Hij was in elk geval nog wel netjes geserveerd. Of Sven er ook ketchup bij wilde? Ja hoor, lekker! Op de rekening bleek dat dat schaaltje ketchup 1,50 euro extra kostte. Na het eten nog even de taxfree-zone verkend, erg apart in Rusland. In de algemene winkels waren alle alcoholschappen leeg. Wel was er een aparte alcoholwinkel. Daar werden ook sigaretten verkocht, maar die stonden dan (wat er in voorraad was tenminste..) in een kast die verborgen was achter lamellen..
Tijd voor de volgende vlucht, Moskou - Ho Chi Minh City. Prima vlucht gehad met on-board entertainment. Dus na allebei 2 films te hebben gekeken en het redelijke vliegtuigvoer weggewerkt te hebben hebben we nog even een paar uurtjes geprobeerd te slapen. Na het slapen kregen we nog een ontbijtje wat niet echt fantastisch was en na 9 uur en een kwartier vliegen landden we veilig op het vliegveld van Ho Chi Minh City. We zijn er! Dachten we...
Even het visum ophalen wat we van tevoren al hadden aangevraagd. Of we nog een formulier willen invullen en inleveren. Daarna mochten we weer een half uur wachten tot we ons visum kregen. Tijdens het wachten wel gezellig kunnen praten met andere Nederlanders. Vervolgens door de paspoortcontrole. Veel poortjes en veel rijen mensen. Elk paspoort moest in de computer gecheckt worden (en nee, het waren geen moderne snelle computers) en vervolgens kregen we een aantal stempels in het paspoort en mochten we doorlopen. Bij de bagageband aangekomen bleek onze vlucht inmiddels al van het bord verdwenen te zijn. Gelukkig zag Sven onze tassen ergens naast een band op de grond slingeren. Toen we ook door de douane heen waren (dit ging wel vlot omdat Sven een poortje vond waar bijna niemand stond) waren we dan echt in Vietnam. Op zoek naar een taxi. Uiteraard werden we meteen aangesproken door een chauffeur en moe als we waren van het reizen zijn we ingestapt. Flink afgezet natuurlijk, maar na een tochtje door het centrum werden we netjes voor ons hotel afgezet. We waren nog wat te vroeg om in te checken, dus we mochten onze bagage daar achterlaten en zijn de stad maar eens gaan verkennen.
Ho Chi Minh City, of -zoals de Vietnamezen het zelf nog steeds noemen- Saigon, is een bijzondere stad. Het is er vooral heel erg druk. We hebben ons laten vertellen dat in groot Ho Chi Minh (dus ook met suburbs erbij) zo'n 8 miljoen mensen wonen!
Op straat zie je voornamelijk taxi's rijden wat auto's betreft. De lokale bevolking rijdt liever op een brommer. En dat zijn er veel, heel veel! Alles rijdt kriskras door elkaar en er wordt veel getoeterd. Aan de stoplichten houdt men zich wel, maar als een brommer (staat en rijdt altijd rechts) naar links wil afslaan sorteert hij niet voor maar rijdt gewoon kriskras tussen andere brommers en auto's door die rechtdoor gaan. Onze taxichauffeur vertelde dat er toch bijna geen verkeersdoden vallen.
Onze verkeersuitdaging bleek het oversteken. Want tussen al die auto's en brommers moeten wij natuurlijk ook wel eens naar de andere kant van de straat. We zijn er inmiddels al aardig bedreven in. Gewoon op hetzelfde tempo doorlopen en niemand aankijken. Dat gaat het beste. :)
Gistermiddag hebben we een bezoekje gebracht aan de grote overdekte markt hier in de stad. Vreselijk toeristisch en overal word je aangesproken. "Hello miss, nice scarf for you" "Mister, you like coffee?" Het is net of je over de grote bazaar in Istanbul loopt, maar dan met aziatische producten. Hierna zijn we teruggegaan naar het hotel om even te relaxen en daarna hebben we een lichte lunch genomen in een restaurantje in de buurt. Vevolgens zijn we weer naar het hotel gegaan en heb ik in de spa een heerlijke massage van een uur gehad. Kosten? Ongeveer 10 euro. Voor herhaling vatbaar dus!
's Avonds hebben we lekker gegeten bij het Hard Rock Cafe en daar ook nog een shirtje gescoord natuurlijk. Na ook nog een cocktail in een tentje met buikdanseressen en loungebanken zijn we doodmoe in ons bed geploft. De wekker zou immers weer vroeg gaan vandaag.
Dinsdag:
6.15 ging de wekker. Om 7.00uur zaten we aan het ontbijt. Dat was even wennen, weinig westers voer en vooral veel Vietnamees. Dus al bij het ontbijt hadden we rijstsoep, loempia's, nasi en dat soort spul. Ook onze eerste malariapillen vandaag ingenomen.
Om half 8 werden we opgehaald door onze gids, want we gingen op tour naar de Cu Chi tunnels. Deze tunnels zijn door de Viet Cong gegraven tijdens de oorlog met de VS. De guerilastrijders van de Viet Cong bestreden de Amerikanen vanuit deze smalle tunneltjes. Het hele stelsel heeft 3 verdiepingen en is meer dan 200km lang. Met de hand gegraven.
Na een ritje in de bus stopten we eerst bij een rijstpapiermakerij. Het 'deeg' wat rond je loempia zit is van dat rijstpapier. We mochten ook zelf een velletje maken, erg leuk om te doen! Daarna hebben we aan de overkant van de straat nog een rubberplantage bekeken.
Uiteindelijk kwamen we aan bij Cu Chi, na wat standaardinformatie en een documentaire gingen we op pad. Het hele gebied ligt in het oerwoud, warm en vochtig was het dus. Het was erg indrukwekkend om te zien en horen hoe de Viet Cong de Amerikanen te lijf gingen met de geringe middelen die ze voorhanden hadden. Eenvoudige, maar effectieve vallen en zelfs het inzetten van vallen met bijen en slangen werd gedaan. Zelf mochten we ook een stuk door een tunnel lopen. Deze was wat verhoogd en verwijd, zodat ook westerse mensen erdoorheen zouden kunnen. En dat is maar goed ook, want anders was ik vast komen te zitten. :)
Ook een schietbaan was aanwezig en natuurlijk wilden we dat even proberen. Sven mocht met een AK-47 schieten, ik met een M16. Zegt mij niet zo veel, maar Sven vond het geweldig!
Na de tour zijn we in de boot gestapt en over de Saigon rivier terug richting stad gegaan. Bij een prachtig restaurant aan het water hebben we een uitgebreide Vietnamese lunch gekregen (we kunnen inmiddels allebei met stokjes eten!) en daarna werden we afgezet bij het hotel.
Een prachtige ochtend gehad zo!
Nu hebben we weer even gerelaxet op onze hotelkamer, die overigens fantastisch is. We kregen een gratis upgrade naar een suite! Met bubbelbad!
We gaan zometeen nog maar eens wat hier in de stad bezichtigen, want morgen moeten we er vroeg uit, rond 4.00uur al! We vliegen dan namelijk naar onze volgende bestemming: Phu Quoc!
Tot later!
-
22 Juli 2014 - 17:52
Philippe En Caroline:
Klinkt als geweldige eerste ervaringen in Vietnam! En een niet-westers ontbijt van rijstsoep, loempia's en nasi went vast ook na een tijdje;-) Veel plezier in Phu Quoc! -
22 Juli 2014 - 22:54
Simone:
in zo'n korte tijd alweer zoveel meegemaakt. Heerlijk geschreven ook. het voelt nu gelukkig niet zo ver weg. :)
En jullie hebben het eten met stokjes ook al onder de knie. Lijkt mij toch niet erg opschieten:)
ik ben benieuwd naar jullie volgende belevenissen.
Geniet ze! Veel liefs, -
23 Juli 2014 - 10:18
Roxana:
wauw, wat een ervaringen! heerlijk zo'n suite met bubbelbad ;) Ik verwacht heeeeeel veeeeeel foto's ;) xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley